Hot Wheels

Vandaag een druk WMO-dagje gehad. Om half 9 stond de intake-mevrouw van de thuisorg op de stoep. 

We hebben doorgenomen wat een huishoudelijke hulp hier zou moeten/kunnen doen. 

Ze zou proberen om volgende week al een hulp voor ons te hebben. Heerlijk! We komen er samen niet meer door. Op deze manier kunnen we onze tijd en energie aan leukere dingen besteden. Helmaal fijn!

Tussen de middag zou de scootmobiel-meneer komen om "te passen en meten". Tegen half 1 ging de telefoon; meneer kon het niet vinden. Na hem het juiste adres gegeven te hebben, stond hij al snel voor de deur. Met scooter! Een rooie!

Na de nodige uitleg mocht ik ook een rondje crossen. En toen zei de man: "Veel plezier ermee!"  

Ok... ik heb het ding vorige week aangevraagd en ik heb hem nu al! Helemaal blij!

Al naar de winkel geweest, al hondje uitgelaten ermee, al rondje gecrossed! Wat een vrijheid weer! 

Drukke dag, ben ook erg moe, maar wat een leuke dag!

Dit is hem dan!

Toeter!

Vanmiddag moest ik weer naar het UMCG. 
Op het programma staat alleen maar bloedprikken en de uitslag daarvan. Ik heb wel wat klachten, dus knijp em toch wel...

Bloed was goed, alle klachten waren te verklaren: spieren in de rug die harder moeten werken, klier die geen klier is maar een spier die overbelast is geraakt door mijn handwerken dat ik ineens veeeeeel meer doe en hoge bloeddruk. Ook bijwerkingen van de hormonen spelen mee. 
Lichamelijk onderzoek was ook goed, hart longen allemaal goed!
Ze had de tumormarker nog niet, wel liet ze zien van november t.o.v. september: van 109 naar 39. Dus toen een heel end gedaald!

Ik hoef pas over 3 maanden weer terug te komen bij de oncoloog, in april nog even naar de orthopeed.

Qua medicatie verandert er niks; exemestaan, CalciChew VitD en Zometa (botversterkend infuus elke 3 maanden).

Hopelijk gaan die bijwerkingen weer weg, want dat duizelige gedoe vind ik maar niks.

Volgende week woensdag komt er een bedrijf langs voor mijn scootmobiel-pas-sessie. Ik ben snel benauwd en kan maar 100 meter fatsoenlijk lopen zonder pijn, dus ik ben benieuwd. Hoop dat het niet lang duurt voor ik hem daadwerkelijk heb.

Ik heb een toetoetoeter op mijn mobiele scooter!!!

Het hier en nu

Gisteren kwam mijn lieve vriendin S. langs voor een bakkie. Ze heeft het zwaar op het moment en krijgt therapie. Hier heeft ze geleerd om "in het hier en nu" te zijn.
Aangezien ik ook heel wat afpieker is dit voor mij ook goede raad.

Maar hoe?

Ik probeer van "het nu" te genieten en "het nu" te beleven.
Door te genieten van wat goed gaat en te doen waar ik zin in heb te doen. En ook te accepteren als het nu ff niet gaat, of als ik er geen zin in heb. Al is dat accepteren niet zo makkelijk...

Maar ik ben tegelijkertijd ook zo bezig met "het toen" en "het later".

Nadenken over wat gaat komen. Voorbereiden, herinneringen maken. Voor mijn lief, voor mijn kids. Voor mezelf.
Zorgen dat " alles" klopt... en geregeld is wanneer ik er niet meer ben (onmogelijk....)

Gisteren werd ik op Facebook toegevoegd aan een groep van mijn middelbare school. Herinneringen overspoelen mijn gedachten.
Namen van toen.
Gebeurtenissen van toen.
Zes jaar heb ik op die school gezeten. Soms was het vreselijk op die school, maar meestal was het geweldig. Fijne tijd gehad daar.
Hierdoor dwalen mijn gedachten af naar mijn jeugd, mijn vriendinnetjes. Ons thuis. Onze hond. Spelen. Avonturen. Vriendjes. Uitgaan. Memory lane!

Dat "in het hier en nu zijn" is ingewikkelder dan ik dacht!

Mijn hersens worden moe van van "het hier en nu en toen en later".

Rust zacht Annie

Via de site www.de-amazones.nl leerde ik Annie kennen. Wat een mooi mens! 
Ik kende haar alleen maar online en nog maar kort, maar hield van hoe ze in het leven stond. Hield van haar positieve houding, haar genieten van alles; groot en klein.

Ik kan dat allemaal nog niet... moet dat allemaal nog leren. Je zult voor mij een voorbeeld zijn lieve Annie.


                                                   Rust zacht mooie zwaan