Afgelopen dinsdag ben ik begonnen met een serie van 10 bestralingen op de geopereerde ruggewervel.
Gelukkig kan dat in het ziekenhuis hier in Emmen en hoef ik niet steeds naar Groningen daarvoor. Ik weet nog van de vorige keer (6 jaar geleden) dat juist dat reizen (ongeveer een uur tot anderhalf uur enkele reis) het bestralen zo zwaar maakte.
Tot nu toe heb ik geen reactie op de bestralingen, niet beter niet slechter. Is ook wel erg snel natuurlijk na 2 keer, maar ik wil zo graag van die pijn af, zodat ik weer eens wat kan ondernemen met mijn kleine meissie.
Ze is 7 jaar en weet dat mama ziek is en dat de dokter zijn best doet... ze weet niet dat ik niet meer beter word. Elke keer vertellen we wat meer als daar aanleiding toe is. Moeilijk hoor!
Ze is heel lief en behulpzaam. Ze is echt gegroeid geestelijk sinds dit gedoe begon.
Ben trots op haar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten